In het oog van de storm blaast de beschaving haar laatste adem uit. Daar staat Willem de Wijs, baken van artistieke verlichting. Ongehinderd door het tempo van onze tijd opent hij een romantisch venster naar de krachten der natuur. Luchten zelden ledig. Zeeën eerder grauw dan blauw. En licht dat schittert, niet zelden door afwezigheid. Zijn werken symboliseren een eindeloos universum om keer op keer in te verdwijnen.
Willem de Wijs (1975) werkt met een geduld dat geen eind lijkt te kennen. Waar anderen een half uur voor nemen, trekt hij een half jaar voor uit. Laag voor laag schildert zich een diep en intens universum waar de elementen regeren. Waar tijd noch plaats lijken te bestaan. Je blijft maar kijken naar zijn werken, want tussen woeste wolken en schuimende golven gloort altijd ergens hoop.
